Asgjë nga Meri

I Përse ka borë në korrikun përvëlues? Në më të lartin mal të Greqisë.. Zemra e kujt kështu është thyer? Që malin me borë, zbathur ta ngjisë?! Endur malit, nëpër shkarpa Mes Mytikas zogjtë vajtojnë... -Përse qani o shpend të lirë? Një engjëll kërkoni që t'ju pushojë? II Përse ka re në sytë e tu? Mos ndoshta është dhimbja apo malli, Që trazojnë motin e syve të tu? Mos është fati, i Zotit mëkati Që të degdisi ty kështu? Mos është jeta?! Sprovë, vdekja Që të la pa udhë në krah A është errësira, nata, frika?! Që zemrën thyen në qindra anë. Ku është mali i Olimpit?! Zymtë i padukshëm në lartësi Forca jote ku ka humbur?! Mendoja se Olimpi ishe ti...

  Jepmë një gotë verë që sonte bashkë të pijmë.  Jepmë një gotë verë që sonte bashkë të rrimë. Me një gotë verë tërë natën do ta shtyjmë?! Apo për ndihmë do të marrim dhe rakinë?! Sërish do të flasim për dashurinë?! Apo për dhimbjen dhe vetminë?! Edhe sot në vetmi po rri, se askush i gatshëm  s'ish, të më falte dashuri. Me verën sërish vetminë e shtyj Për të kujtuar që më, smë shoqëron ti! Jo, nuk pi se më mungon ti. Por se në vetmi jam mësuar të rri!