Asgjë nga Meri

*123, 123 dashuro! 123, 123 dashuro!*  Duke u nisur nga fakti që unë jam një femër tepër romantike në botën e fjalës dhe fjalet e mia i përulen dashurisë, një tjetër shkrim shkon në adresë të saj.  E duke qenë se unë nuk mund t'i kushtohem dashurisë e vetme, këtë rradhë mora një bazë mjaft të mirë. Një bazë që më bëri jo vetëm të qartësoj ide, por të gjykoj ndryshe, të ndiej ndryshe, të ndiej më shumë.             Por çfarë do të bënit ju për dashurinë, e nëse keni mundur, çfarë keni bërë?    Këtë pyetje iu shtrova pak ditë më parë ndjekësve të mi. Përgjigjjet e të cilëve, do ti rradhis më poshtë.             Çfarë do të bëja për dashurinë. * Dikush thotë se në emër të dashurisë, do të dashuronte, kaq e thjeshtë. Konkretisht: "Do t'i falesha qenies tënde, që jetës time t'i jepte jetë!" Dashuri që vret, vetja jonë e lënë pas me mijra herë nga zemra altruiste, çfarë ndodh me ndjenjat tona...

 Teksa shëtisim me Frankun të kapur prej krahu përgjatë shëtitores, Sena e ndjek qetë dashurinë tonë. Nuk më habit qetësia e saj në dhjetorin e ashpër. Me dorën e lirë ngre jakën e pardesysë dhe rregulloj mirë beretën.  Në një kafene të vogël buzë rrugës, luhet kënga "Ne me quitte pas". Vazhdojmë shëtitjen me Frankun, dhe i shtrëngojmë krahët e njëri-tjetrit edhe më shumë, ca nga i ftohti, e ca nga dashuria. E shohim njëri-tjetrin në sy, i qeshim së bashku dashurisë që kemi për njëri-tjetrin...por papritur Franku më humbet nga sytë, zhduket, tretet , bëhet një hije pluhuri, e përpin era... Dhe ndjenja më e vjetër, ajo më e vështira më kthen pas në vitin 1959 , kur dikush, pa arsyen më të vogël, për arsyen e kënaqësisë së tij, ma rrëmbeu Frankun prej duarve.    E mori Frankun prej meje a thua se të ish i tepërt.  Më kujtohet si sot, drithma që ma përshkoi trupin kur e pash Frankun të shtrirë larg meje, ai kurrë nuk është shtrirë pa mua diku .   Ulëri...