Asgjë nga Meri

3/ 3  Për të ardhmen Në stuhinë e rrëmbyeshme të dhjetorit Ti rrugën merr, për të vazhduar S'i trembesh motit zemërak E as përmbytjes që rrugët ka bllokuar. Ti zgjedh të shkosh Duke lënë pezull premtimin se do të më dhuroje botën, E unë,  gjurmët tua dot s'i ndjek, Pafuqia, nga duart më rrëzon gotën.  A thua se gabova, kur ndaj vetes aq shumë kërkova?! Kur veten të mbushur me pritshmëri sureale, detyrova?!  Kur lejova, imagjinatën time të shuhej në faj?! Kur kuptova se pritshmëritë nga realiteti më duhet ti ndaj?! ... Në diçka besoj frikshëm,  Është e tmerrshme me aq sa di, Në të fundit kusht që do të më privonte jeta S'do të doja të vdisja pa pasur diçka me ty!

 2 /3  Për të tashmen Të dua Njësoj dhe sot,  Me të njëjtën forcë, Me të njëjtën dëshirë premtimi Si në altarin e bardhë që shkelëm, Me të njëjtën arsye betimi. Një kartolinë shënimi  pranë kokës më zgjon, Vetëm një Zot do ta dinte Fuqinë e asaj fjalie, Që do t'më ndryshonte jetën, përgjithmonë. Mes uljesh e ngritjesh, I shkrepur në sytë e mi, ka ngelur momenti Kur në rërë përcëllonim këmbët, E përballë betimit tonë, Shkumëzonte deti... Mes uljesh e ngritjesh, I kujtoj sa herë vetes  Se si Ne, ujisim dashurinë, E me këtë, kuptoj se Kjo është gjithçka i duhet jetës.

1/3  Për të shkuarën  Të kam ndjerë nën lëkurë, Marrëzisht me ty dashuruar, Me çmenduri, në mendje të injektuar Në brendësi Plotësisht, Thellësisht depërtuar. Kam ndjerë shikimin tënd Rrugëve, prej syve zbuluar. Sy, që, në turmë më kërkuan Gjersa më gjetën e më deshën, Më bënë të ndihesha e dashuruar. Në sytë që pashë se si reflektohej Shkëlqimi i shpirtit tim, Ndryshoi moti, me qindra re të zeza E bashkë me to,  Erdhi, e një vetëtimë. A ta preu dikush hovin?! Se unë, besim të marrë kisha në ty. Mendimet tua Kë lejove t'i ngatërronte?! Papritur,  Krejtësisht Ndryshove ti! Por unë veten se lëshova, E as gabim se quaj, që ty, të dashurova. Ndonëse në zemrën time, varvitej pak shpresë Në dialogjet me veten, E dija se ti kurrë më, s'do të bëje kthesë...