Aty ku dielli s'lind
Aty ku dielli s'lind
Një liqen lotësh të patharë është formuar,Një qiellgërvishtëse ndjesish është ndërtuar,
Frikë e papranuar që endet fushave,
Malit pakaluar
Në vendin që s'lind dielli
Muzgu është gjithmonë kohë,
Shpresa është një dordolec
Diku i ngulur për të shpresuar.
Lutja është mëshirë,
Gjunjëzim i refuzuar
Mjegulla sytë më ka venitur,
Gishtërinjtë mi ka djersitur.
Asnjë rreze dielli nuk arrij dot të shoh
Qiellin vetëm të vrenjtur, unë e njoh.
Një buçimë më kthen në tokë,
Sa lëmsh qenkërka kjo botë.
Mendova se po përjetoja një iluzion
U zgjova me veten gjetur, në reanimacion.