Ekzistenca unë & ti

Nga Meri Xhafa -

Një bashkëpunim i dështuar që krijon një lidhje joekzistente. Mes rrathësh që digjen flakë e shpëtim nuk kanë. E një jetë që vlerat i merr veç përtej. Abstraksione që ndizen flakë mes jehonash që pëshpërijnë tinguj vrastarë. Një aureolë që gjithçka e mbështjell për ta zhytur në harresë. E ndjesia e të qenit vetëm mes miliona njerëzish, duke parë hirin e shpirtit të fryjë si fllad. Si testamente të patundshme vërtiten shpirtrat duke të kaluar ashtu mes vetes. E ti kërkon kohën pas ta kthesh, në mos gjallë të jesh. Se vlerat shkuan kilometra larg, për të të mos shoqëruar më. Ndërkohë ti ende frymon, mes ëndërrimesh ende je gjallë. Duke klithur deri në çirrje pohon. Ditët ndryshojnë e shikon që ke mbijetuar. Por jo këtu, në një vend që shpirti s'paska funksion. Në një vend që fjalët kërkojnë deshifrim. Në një vend ku dashuria s'paska vlerë. Në djall vaftë! Diçka që s'paska kuptim e kujt peng s'do ti mbetet nëse ndodh një rikthim?! Merr frymë dhe ndjen ashtu si askush tjetër, mes një imagjinate që madhështinë e rrëmben, e me të lufton në një rrugë që ndizet flakë. E mes pijesh sot i zgjedh të gjitha, për të qenë e dehur deri në sinqeritet, sepse forcat u zhdukën nga frika e përballjes. Frikë nga realiteti, frikë nga surealja. Frikë nga jeta, frikë nga vetë vetja. Kujtimet treten e përdhosen sepse më, vlerë s'paskan. Udhëtim i pazakontë që më zgjon një dëshirë sa abstrakte aq edhe konkrete. Një dëshirë që s'ka imagjinatë e përshkrim, s'pranon të rrëfehet. Jam aty brenda ndonëse u larguan të gjithë. Vështrime të pafundme shfaqen pas sysh të frikshëm e djallzorë saqë mbi trup më elektrizojnë të drithura. Rutinë e qelbur! Dhoma ka marrë pamjen e një dënimi, një purgator që pret të më ekzekutojë, e as vetë se di pse, nuk ndihem në grackë, ndonëse në grackë jam. Kërkoj shpëtim nga ky dënim, por më kot! Purgatori është një dhomë që dritarja dhe dera janë sende të panjohura. Mure të veshura me një vishnje gjaku me kredhin në harresën e shpresës. Më varin si Krishti në tavan duke më lënë në pritje, e shoqëruar nga një mantra që më heq mendjen si shpëtim... Sa shumë e kërkoja fjalën jetë. Ta ndieja, ta doja, ta jetoja. Injorante e paditur para një fjale që kërkon shumë për t'u zbuluar, histori për t'u treguar, jetë për t'u jetuar. Pikla e curgje të mbushura me minuta, sekonda, ditë dhe vite drite. Që kërkojnë si të çmendura arsye për të jetuar. Kërkojnë si të paditura një botë për të ekzekutuar. Kërkojnë me ngashërime lumenj që si burim kanë vetë rrënjën jetë, rrënjën jetë për t'u jetuar. Një mohim i pavlefshëm që kërkon fakte, arsye dhe përballje. Kërkon puls që të rrahë në çdo frymëmarrje, kërkon ndjenjë që venat të dinë funksionin, kërkon një botë që të mësojë jetën se si ta jetonim. Ah jeta, rikthehesha pas faktesh. Ti moj vrastare e poshtër që shpirtit ja vure shqelmin diku larg! Dhe një herë mes ëndërrimesh u gjenda, përtej botës lundrova këtë natë.

Të gjithë e kanë lexuar

Të dua vs Të kam xhan

Nga Meri Xhafa -
(Të dua - për gënjeshtarët. Të kam xhan - për gënjeshtarët e sinqertë.) Sikur për një herë të vetme, jam e sigurt që ju kanë thënë "Të dua!" A e keni pyetur ndonjëherë veten përse jua kanë thënë? Sepse ka qenë një lumturi afatshkurtër! Njerëzit thonë të dua pa e ndjerë, pa e kuptuar se pse po e thonë, pa u prekur nga vetëdija e tyre. Thonë të dua, dhe nuk e kthejnë kokën pas për ti vënë peshë fjalës. Thonë të dua, sepse në fakt ju pëlqejnë të bëjnë lajka. E përdorin atë famozen Të Dua, për të marrë besim, për të thyer zemra, për të shpenzuar kohë pa mundur të japin pak nga grimcat e shpirtit të tyre inekzistent. Por, a i besoni ju "Të dua-s"? Po, po dhe po! I besoni deri në verbëri. I besoni sepse e keni shpirtin të mbushur plot, nuk i lini vetes kohë për dyshime, nuk doni ti besoni dyshimeve. I besoni, sepse nuk doni ta prishni magjinë, sepse nuk keni forcë të mendoni ndryshe. Sepse jeni pak të dobët, le ta themi mes nesh. Përse nuk e zëvendësoni Të...
Këtu mund ta lexosh të plotë

Nuk kanë përgjigje këto pyejte

Nga Meri Xhafa -
Përse Sterjo? A e gjete ti përsenë kur pikëpyetje të vazhdueshme rridhnin rreshtave të tu? Pse Heró? A po ju trembesh ti pikëpyetjeve kur bezdisshëm kërkojnë një shpjegim? Pse jo o njeri pa emër? Në larminë e fjalorëve të botës ti zgjedh të mos shprehesh, ti zgjedh frikshëm heshtjen, trembshëm trembem... Ç'janë ato drithma urdhëruese që të komandojnë si ushtar të përbetuar pa pyetur për vitet e jetës? Në pritje të kujt jam unë, mundem ta di?! Një pikëpyetje tjetër...e një papërgjigje tjetër  A arrin dot ti t'i bindesh një fati të paudhë, një fati të paanë që dhe copëzat e shpresës i janë vrarë nga errësira? A arrin dot ti të ndrydhësh veten në gjithë gjerësinë e spektrit tënd? Cili shqetësim i rradhës po e zvogëlon mendjen tënde duke i ngushtuar me dhunë rrahjet e lira të zemrës? Pse vendose të huazosh stalaktidet nga majat më të larta të Olimpit përjetësisht? Përse me zgjedhjen komando e devijon të vërtetën duke e çuar disa milje larg? Pse ja drejtove vetes pyetjen "Unë?...
Këtu mund ta lexosh të plotë

What would you do for love?

Nga Meri Xhafa -
Image
*123, 123 dashuro! 123, 123 dashuro!*  Duke u nisur nga fakti që unë jam një femër tepër romantike në botën e fjalës dhe fjalet e mia i përulen dashurisë, një tjetër shkrim shkon në adresë të saj.  E duke qenë se unë nuk mund t'i kushtohem dashurisë e vetme, këtë rradhë mora një bazë mjaft të mirë. Një bazë që më bëri jo vetëm të qartësoj ide, por të gjykoj ndryshe, të ndiej ndryshe, të ndiej më shumë.             Por çfarë do të bënit ju për dashurinë, e nëse keni mundur, çfarë keni bërë?    Këtë pyetje iu shtrova pak ditë më parë ndjekësve të mi. Përgjigjjet e të cilëve, do ti rradhis më poshtë.             Çfarë do të bëja për dashurinë. * Dikush thotë se në emër të dashurisë, do të dashuronte, kaq e thjeshtë. Konkretisht: "Do t'i falesha qenies tënde, që jetës time t'i jepte jetë!" Dashuri që vret, vetja jonë e lënë pas me mijra herë nga zemra altruiste, çfarë ndodh me ndjenjat tona...
Këtu mund ta lexosh të plotë

Pas t'njëzetegjashtit

Nga Meri Xhafa -
Po ti jap do lamtumira, Se kurr si dihet, ma mirë dhe për nesër ti kesh Po t'flas pa dredhina, që mu, kur t'mos m'gjesh n'pritje, ti zemën, t'mos mërzitesh I kam prit ikjet. Si vmendjen tane që noshta se mora kurr! E tani pres t'kalojn vitet Me largsinë tane t'msohem un! Kisha menu se për ty asnji varg se kisha shkru Amo për ty s'kisha menu, Që n'rastin ma t'par që po t'jepet, N'rastin ma t'shpejt, me tradhtu! Kush i priti dashnitë e vërteta e mbet pa u zhgënjy?! Kush? Ahh ju lutna m'thoni! Kujt i mbet zemra pa ju thy?! *** Moral sdu me ndi kur lexoni se flas për dhimba e bes t'shkelun S'jeni ma budalla more mu verbu pri dashnisë, Mi besu nji zemne t'dehun! Ju thrras fort, ju e dini. N'mnyr kshtu që mos baj gjama Për dashni t'rreme e për lot t'derdhun Ma mir kishit nejt te Nana. Mos mi merrni fjalt pesh! Trimave gati për m'ju fal, Mendonja tej qillit! Dy zemra s'i ke...
Këtu mund ta lexosh të plotë