Për ty, Fragranca!
U ç'merita kur të pash se si krejt pabesisht ti më shpëtove nga duart. Si kristalet e fragrancës, aq intime dhe të pastra. Të vogla e të brishta që kalojnë lehtësisht nëpër duar, ashtu rrjedh dhe ti. Ama fragranca jote lë gjurmë, e ndjej ndër gishta dhe të nesërmen. Ama ajo është aty, por jo, kjo sigurisht që nuk më lejon të kem shpresë në kohëzgjatje. Fragranca është simbol i shkëputjes, i përçarjes, i zbritjes me këmbë në tokë. Fragranca hidhet me kryet përpjetë, sepse kërkon meritat më shumë se çdo gjë tjetër. Kërkon të ndihet më shumë se funksioni i saj. Ama fragrancë, ti e dashur, mos harro se ti lë gjurmë nëpër lakimet e trupit, ndër qafë kur ti spërkat. A ka meritë më të madhe për ty fragrancë, kur mbi mua ndihesh?!