Pas perdes, një vals
Një temperaturë e lartë,
më ngre trupin në pavetëdije
Në një vals vienez për të vallëzuar
jo vetëm, por me të timen hije.
Në ngritjen e kokës anuar
Pavetëdija dergjet, e merr forca
Kridhet në kënaqësinë e imagjinatës,
Temperaturë e lartë që prehje nuk gjen
në tik-takun e mesnatës.
Puthitur dorën me hijen time
fantazia në pavetëdije,
Përtej perdes së lodhur të syve
Arrin në dymbëdhjetë vallëzime.
Një mungesë në dorë ndjen,
Kur veten e hijëzuar, më, aty, se gjen.
Prej vallëzimit, kish mësuar
Se sa shumë,
Nevojë për veten kish
Por,
E kish harruar.