Përskuqja e qiellit
Po digjen sot qiejt
E bashkë me to, dhe ne.
Me hirin që pas do lenë
Vend do t'ketë dhe për qiej të tjerë.
Pas portokallisë që përskuqi horizontin,
Ethshëm, i ngulitur qëndron shikimi im
pas reve tërbuese
që çoç mendonin,
"Ejani, magjinë ta prishim!"
Por ti Re, Kujdes ki!
O' ti Re, Mjeshtre manipulimi.
Përse me zor shkëlqimin Diellit ja merr?!
E gjithë kjo përskuqje,
A të është kthyer ty në ferr?!